tymczasowe załamanie

nie przychodź do mojej pracowni

dziury po obrazach straszą na ścianach

białe płótna czekają na barwy

dlaczego głupie przedmioty nie milczą

a krata w oknie zniewala

nie przychodź do pracowni

tam już nie ma motyli

ni łąk kwiatem pachnących

i nie krzycz że wczoraj były

chcę zapomnieć wczoraj

zapomnieć teraz

szukam ciszy

bezpiecznej próżni

ponoć bez sztuki można żyć

czy potrafię

mówiłam - już niczym siebie nie zaskoczę

przygotowana na każdy twój ruch

nie przychodź

nie chcę kończyć szach matem

autor: Jolanta Steppun